Mga bulaklak ng marigold: paglilinang at pangangalaga

Ang velvety, red-brown o yellow-orange na mga bulaklak ay matatagpuan hindi lamang sa mga plots ng hardin, kundi pati na rin sa mga flower bed at eskinita ng lungsod.

Ito ay mga marigolds. Ang mga halaman ay hindi nangangailangan ng espesyal na pangangalaga; sila madaling magparami, kaya maaaring palaguin sila ng sinumang hardinero.

Nilalaman:

Ang mga marigolds ay nabibilang sa genus ng pangmatagalan at taunang mga halaman at ang pamilyang Asteraceae o Compositae. Ang halaman ay may branched stems, na umaabot sa taas na 20 hanggang 100 cm.

Ang root system ng marigolds ay mahusay na binuo at kinakatawan pangunahin ng mga adventitious roots. Ang mga dahon ng bulaklak ay pinnate, maaaring hiwalay o dissected, mapusyaw na berde o madilim na berde ang kulay.

Ang mga bulaklak ng marigold ay doble at may iba't ibang kulay. Nagsisimula nang mamukadkad mula sa unang bahagi ng tag-araw hanggang sa huli na taglagas. Ang mga bulaklak at dahon ng halaman ay may malakas, tiyak na amoy.

Mayroong 3 uri ng halaman na ito.

Tinanggihan ni Marigolds. Ang mga ito ay mababang-lumalagong mga bulaklak, hindi hihigit sa 60 cm ang haba. Ang mga inflorescences ay maliit, 4-5 cm lamang ang lapad, at maaaring doble o hindi doble.

Karaniwan, ang mga bulaklak ng marigold ng species na ito ay binubuo ng dalawang kulay. Kabilang sa mga varieties ay: Harlequin - burgundy-brown o dilaw na bulaklak, Cherry bracelet - cherry-colored na bulaklak,

Carmen - ang mga talulot ay pula-kayumanggi sa mga gilid, at may dilaw na tint sa gitna. Mayroon ding iba pang mga varieties: Bolero, Bonanza flame, Orange, atbp.

Ang mga marigold ay tuwid. Ang taas ay maaaring umabot ng isang metro.Ang mga inflorescences ay nakararami sa parehong kulay, 15 cm ang lapad at may isang chrysanthemum-like na hugis. Ang pinakakaraniwang mga tuwid na varieties ay Vinyl - white-cream inflorescences, Kilimanjaro - siksik na double inflorescences, Antigua - ginintuang o orange na kulay, Yantar - siksik na double inflorescences ng kulay amber, atbp.

Ang mga marigolds ay manipis na dahon. Bumubuo sila ng maraming maliliit, nakararami na hindi dobleng inflorescences ng dilaw o orange na kulay. Ang mga palumpong ng halaman ay makapal na sanga at mababa ang paglaki. Ang halaman ay hindi lumalaki nang higit sa 40 cm.

Ang pinakasikat na mga varieties sa mga hardinero ay Paprika (pula-kahel na bulaklak), Golden (dilaw na bulaklak na may orange-brown na tuldok), Gnome (orange inflorescences), atbp.

Ang iba't ibang uri at uri ng marigolds ay magiging maganda sa mga balkonahe, mga kama ng bulaklak, at mga cottage ng tag-init. Ang ilang mga varieties (erect) na angkop para sa pagputol sa mga bouquets.

Ang mga marigold ay lumalaki nang maayos sa mabuhangin at luwad na mga lupa. Upang lumago nang maayos at masiyahan sa kanilang masaganang pamumulaklak, bago itanim kinakailangan na ipakilala ang 5 kg ng humus o pit sa lupa. Ang mga marigolds ay pinalaganap sa 2 paraan: sa pamamagitan ng mga buto sa lupa at sa pamamagitan ng mga punla.

Maghasik sa bukas na lupa pagkatapos ng hamog na nagyelo sa kalagitnaan ng Mayo sa layo na 15 cm mula sa bawat isa. Pagkatapos ay iwisik ang isang manipis na layer ng lupa sa ibabaw at tubig.

Ang temperatura ng lupa ay dapat na hindi bababa sa 15 degrees. Sa kasong ito lamang mag-ugat ang halaman. Dapat lumitaw ang mga shoot sa loob ng isang linggo. Pagkatapos nito kailangan nilang sumisid.

Para sa unang pagtatanim, ang mga buto ay dapat mabili sa isang espesyal na tindahan, at sa pagtatapos ng pamumulaklak maaari silang makolekta. Kapag ang halaman ay nagsimulang malanta, mangolekta ng ilang mga buds at umalis hanggang sa ganap na matuyo.Pagkatapos ay alisin ang mga buto mula sa mga tasa, tuyo at itabi sa mga paper bag hanggang sa susunod na pagtatanim.

Matapos lumitaw ang mga unang dahon, ang mga punla ay maaaring itanim sa isang permanenteng lugar at ilibing ng higit sa 2 cm Ang lupa para sa mga punla ay dapat na binubuo ng humus, pit, turf, buhangin sa isang ratio ng 1: 1: 1: 0.5.

Inirerekomenda na muling magtanim sa unang bahagi ng Hunyo. Pagpapalaganap ng bulaklak sa pamamagitan ng mga punla, hindi tulad ng paghahasik sa bukas na lupa, ay nagbibigay-daan sa iyo upang makamit ang pamumulaklak ng marigolds nang mas maaga.

Mas mainam na magtanim ng mga patayong marigolds sa kalagitnaan ng Marso, at tinanggihan at manipis na dahon na marigolds noong Abril.

Ang manipis na dahon at tinanggihan na mga marigolds ay dapat ilagay sa mga bukas na lugar; ang mga lugar na may kulay ay angkop din. Para sa mga tuwid na halaman, kailangan mong pumili ng maaraw na mga lugar.

Ang mga marigold ay hindi nangangailangan ng patuloy na pangangalaga. Gustung-gusto ng halaman ang liwanag at init, ngunit maaari ring bumuo sa lilim. Ang mga marigold ay hindi nangangailangan ng masaganang pagtutubig. Ito ay sapat na tubig sa pana-panahon. Kinakailangan na bawasan ang pagtutubig sa panahon ng aktibong pamumulaklak ng halaman.

Ang mga marigolds ay lumalaban sa tagtuyot, ngunit sa panahon ng paglago ay nangangailangan sila ng masaganang pagtutubig. Kapag lumitaw ang mga damo, dapat itong hukayin. Mahalagang maiwasan ang compaction ng lupa, kaya dapat itong palaging lumuwag.

Papayagan nito ang oxygen na dumaloy nang mas mahusay sa mga rhizome. Kung ang mga bulaklak ay natuyo o natuyo, dapat itong alisin sa isang napapanahong paraan.

Dahil sa malakas na tiyak na amoy, ang halaman nagtataboy ng maraming peste. Kadalasan, ang mga marigolds ay inilalagay sa tabi ng iba pang mga bulaklak na madaling atakehin ng mga peste. Ngunit hindi inirerekomenda na magtanim ng iba't ibang uri ng halaman sa malapit.

Maaari silang mag-cross-pollinate, na nagreresulta sa pagkawala ng mga katangian ng varietal. Ang tagal at kalidad ng pamumulaklak ay nakasalalay sa pagpapakain ng mga marigolds. Kinakailangan na magpakain ng hindi bababa sa 3 beses sa panahon ng lumalagong panahon.

Ang pagtatanim at pagpapalaganap ay medyo simple, at ang pag-aalaga sa mga marigolds ay pareho sa iba pang mga halaman.

Mga bulaklak ng marigold para sa mga punla