Lumalagong chard sa bahay

Ang kahanga-hangang halaman na ito ay hindi lamang magandang tingnan, ngunit lubhang kapaki-pakinabang para sa katawan. Ang Chard ay tinatawag ding deciduous beet dahil sa panlabas na pagkakatulad nito. Maaari itong itanim sa mga kama para sa pagkain at sa mga bulaklak na kama at mga terrace para sa kagandahan dahil ito ay napaka ornamental.

Ang paglaki ng chard sa bahay ay hindi mahirap. Ang halaman ay hindi partikular na hinihingi, ito ay pinalaganap ng mga buto, ang lupa ay dapat na mayabong, na binubuo ng turf soil, humus at magaspang na buhangin sa isang ratio ng 1: 1: 0.5.

Ang halaman ay nangangailangan ng napapanahong at masaganang pagtutubig na may naayos na tubig; sa taglamig, ang tubig para sa patubig ay dapat na nasa temperatura ng silid at lagyan ng pataba isang beses bawat 20 araw. Sa mabuting pangangalaga, pagkatapos ng dalawang buwan maaari ka nang mag-ani.

Ang Swiss chard ay isang biennial na halaman; sa ikalawang taon nito ay gumagawa ito ng tangkay na may mga berdeng bulaklak at buto.

Mayroong maraming mga uri ng chard na naiiba sa kulay at hugis. Ang mga deciduous beet ay may puti, dilaw at pula na mga tangkay, at ang mga dahon ay maaari ding mag-iba sa kulay at may kulot at kulot na mga hugis.

Noong sinaunang panahon, ang gulay na crop chard ay kilala bilang "Roman repolyo" at lubos na pinahahalagahan sa Sinaunang Greece, Rome, Babylonia, India at Japan. Ang gulay na ito ay hindi gumagawa ng mga ugat na gulay; ang mga tangkay at dahon lamang ang kinakain, na lubhang mayaman sa mga protina, mineral na asin, asukal at maraming bitamina, lalo na ang carotene.

Ang kapaki-pakinabang na halamang gulay na ito ay popular at mahusay na ginagamit sa Europa at Silangan, ngunit sa ating bansa, sa kasamaang-palad, ito ay hindi patas na nakalimutan.

Ang mga table beet, isang root crop na madalas na nating ginagamit ngayon, ay nakuha sa pamamagitan ng pag-hybrid ng chard sa iba pang wild beet species.